[…αφού ο Αριστείδης του έδωσε την ελευθερία να εκφράσει το φασισμό της δημοκρατίας προς τη μη ελευθερία του Αριστείδη, δίνοντας στον Αριστείδη την πλήρη ελευθερία του να είναι ελεύθερος εις βάρος του ίδιου του εαυτού.]

Με τη σύγχρονή μας διάθεση να ψέξουμε ό,τι δε συμφωνούμε με αυτό ή (επειδή) δεν το καταλαβαίνουμε αντί να δουλέψουμε επισταμένα για να το αποδείξουμε λάθος με τις πράξεις μας, με σχέδιο και συγκεκριμένους στόχους, ακόμα και ο Αριστείδης ο Δίκαιος, ένα παράδειγμα λαμπρού ανοιχτού πνεύματος και ελευθερίας σκέψης κι έκφρασης, θα χαρακτηριζόταν από ηλίθιος έως φασίστας.
Αυτή εδώ είναι η ιστορία του με το όστρακο. Θέλω να ζω σαν το Αριστείδη, το Διογένη, τον Αριστοτέλη, τον Πλάτωνα, τον κυρ Μήτσο δίπλα. Οι υπόλοιποι -ελεύθερα- αφού άνθρωποι με τα παραπάνω πρότυπα σας το επιτρέπουν λόγω των ιδεών τους, μπορείτε να φασίζετε ενάντια στο “φασισμό”, να πηδάτε για την παρθενιά και να βομβαρδίζετε για την ειρήνη. Όλα μετετρώνται σε αποτέλεσμα κι όχι σε συναίσθημα. Το συναίσθημα αποτελεί απλά αφετηρία.

Γράφει η Amodini Κωστάκη

Eδώ και μια εβδομάδα γυρίζει στο μυαλό μου ΑΥΤΟ: O Αριστείδης την ημέρα του εξοστρακισμού του συνάντησε τυχαία έναν αγράμματο χωριάτη. Αυτός χωρίς να γνωρίζει τον Αριστείδη του ζήτησε να γράψει το όνομά του στο όστρακο.
Ο Αριστείδης τότε χωρίς να χάσει την ψυχραιμία του ρώτησε τον συμπολίτη του αν του έχει κάνει κάτι και θέλει να εξοστρακίσει τον Αριστείδη. Τότε ο χωριάτης του απάντησε πως “όχι δεν μου έχει κάνει τίποτε και ούτε τον γνωρίζω, αλλά ενοχλούμαι να ακούω παντού να τον αποκαλούν Δίκαιο”. (γραφομένων οὖν τότε τῶν ὀστράκων λέγεταί τινα τῶν ἀγραμμάτων καὶ παντελῶς ἀγροίκων ἀναδόντα τῷ Ἀριστείδῃ τὸ ὄστρακον ὡς ἑνὶ τῶν τυχόντων παρακαλεῖν, ὅπως Ἀριστείδην ἐγγράψειε. [7.6] τοῦ δὲ θαυμάσαντος καὶ πυθομένου, μή τι κακὸν αὐτὸν Ἀριστείδης πεποίηκεν, “οὐδέν,” εἶπεν, “οὐδὲ γιγνώσκω τὸν ἄνθρωπον, ἀλλ’ ἐνοχλοῦμαι πανταχοῦ τὸν Δίκαιον ἀκούων.” ταῦτα ἀκούσαντα τὸν Ἀριστείδην ἀποκρίνασθαι μὲν οὐδέν, ἐγγράψαι δὲ τοὔνομα τῷ ὀστράκῳ καὶ ἀποδοῦναι.)
Ο Αριστείδης έγραψε το όνομά του στο όστρακο και το έδωσε στον συμπολίτη του χωρίς να του πει τίποτε.

Πηγή: Cretablog.gr

* Η παραπάνω ιστορία δείχνει πως ο φασισμός δεν είναι απλά ένα πολιτικό σύστημα αλλά μια καθηνερινή έκφανση, πολύ συχνά συναντάται σε όσους “πολεμάνε” το φασισμό.

** Πείτε με φασίστα για τις αναφορές μου, την προσπάθειά μου για Αριστείδεια ζωή ή για την ανοχή των λέξεων ή των σκέψεων του κόσμου, που δε σημαίνει πως τις ενστερνίζομαι ολοκληρωτικά ή ακόμα και μερικώς ή πως είμαι ξεπλυμένα ουδέτερος ή ασχέτως αδιάφορος. Οι πράξεις μου θα σας απογυμνώσουν.

***Μη φοβάστε την τριβή για το τί μπορούν να σας προσάψουν. Η ελεύθερία ανήκει σε αυτόν που έμπρακτα και με πλάνο και οπτική τη δημιουργεί. Όχι σε αυτόν που διαμαρτύρεται πιό έντονα. Δεν υπάρχει σωστό και λαθος. Όλα είναι εργαλεία και θέμα οπτικής. Ο χρόνος δείχνει τι είναι οφελημο και τι όχι.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *